درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD)

اختلال طیف اوتیسم (ASD) چیست؟

علائم اوتیسم معمولاً در اوایل کودکی ، بین ۱۲ تا ۲۴ ماهگی مشهود است. با این حال ، علائم ممکن است زود تر یا دیر تر ظاهر شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجه در زبان یا پیشرفت اجتماعی باشد. DSM-5 علائم اوتیسم را به دو دسته تقسیم می کند: مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی ، و الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت ها.

مشکلات ارتباط و تعامل اجتماعی شامل موارد زیر است:

• مسائل مربوط به ارتباطات ، از جمله مشکلات به اشتراک گذاری احساسات ، به اشتراک گذاشتن علایق یا حفظ مکالمه قبلی و بعدی
• مشکلات ارتباط غیر کلامی ، مانند مشکل در حفظ ارتباط چشمی یا خواندن زبان بدن
• دشواری در توسعه و حفظ روابط

الگو های محدود یا تکراری از رفتار یا فعالیت ها شامل موارد زیر است:

• حرکات تکراری ، جنبیدن یا الگو های گفتاری
• پایبندی سفت و سخت به روال ها یا رفتار های خاص
• افزایش یا کاهش حساسیت به اطلاعات حسی خاص از محیط اطراف خود ، مانند واکنش منفی به یک صدای خاص
• علائم یا دغدغه های ثابت

علت دقیق ASD نا شناخته است. جدید ترین تحقیقات نشان می دهد که هیچ علت واحدی وجود ندارد.

برخی از عوامل خطر مشکوک به اوتیسم عبارتند از:

داشتن یک عضو درجه اول خانواده مبتلا به اوتیسم

جهش های ژنتیکی

سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی

داشتن والدین با سن بیشتر

وزن کم هنگام تولد

عدم تعادل متابولیک

قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی

سابقه عفونت های ویروسی

قرار گرفتن جنین در معرض دارو های والپروئیک اسید (Depakene) یا تالیدومید (Thalidomid)

تشخیص ASD شامل چندین غربالگری ، آزمایش های ژنتیکی و ارزیابی های مختلف است.

هیچ روش درمانی برای اوتیسم وجود ندارد ، اما به اعتقاد کارشناسان روانشناسی و متخصصان روانپزشکی روش های درمانی و سایر ملاحظات درمانی می توانند به افراد کمک کنند که حس بهتری داشته باشند یا به کاهش علائم آن ها کمک کنند.

بسیاری از رویکرد های درمانی شامل درمان هایی مانند موارد زیر می باشد:

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
• کار درمانی
• فیزیوتراپی
• گفتار درمانی

ماساژ ، پتو و لباس سنگین ، و تکنیک های مراقبه نیز ممکن است اثرات آرامش بخش را ایجاد کند. با این حال ، نتایج درمانی متفاوت خواهند بود. برخی از افراد در این طیف ممکن است به خوبی به رویکرد های درمانی خاصی پاسخ دهند ، در حالی که برای برخی دیگر اینگونه نیست.

درمان های جایگزین

درمان های جایگزین برای مدیریت اوتیسم می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ویتامین های با دوز بالا
• آهن زدایی (chelation therapy) ، که شامل زدودن فلزات از بدن است
• درمان با اکسیژن پرفشار
• ملاتونین برای رفع مشکلات خواب

تحقیقات در مورد درمان های جایگزین پیچیده است ، و برخی از این درمان ها می توانند خطرناک باشند. قبل از سرمایه گذاری در هر یک از این روش ها، والدین و مراقبان باید هزینه های تحقیق و امور مالی را در برابر هر گونه مزایای احتمالی بسنجند.